miércoles, 19 de junio de 2013

en soledad...

Me siento triste y sola,
abandonada a la soledad,
pues él ya no me quiere,
ya no me necesita más.
Soy ahora la indiferencia
que oscureció su vida,
fui en su camino obstáculo,
en su existir un infierno.
Adiós sonrisa alegre
que iluminas el camino.
Me fundiré con el viento
y en la mar me ahogaré.

3 comentarios:

  1. eeeh? Xely, estás bien? D: esto es muy triste...

    ResponderEliminar
  2. Sheila, ¿Te encuentras bien? ¿Hace falta partir piernas? Sabes que no quiero verte triste mi pequeñina....

    ResponderEliminar
  3. Tranquilas corazóns, está todo ben. O poema xa ten tempo, e como o outro día estaba un pouco off buscando polo ordena atopeino e subino. Non vos preocupedes, estou ben.
    Grazas por preocuparvos. :)

    ResponderEliminar

Gracias por comentar!! :)